Ondernemen

Ondernemen. Ik dacht het niet in mijn bloed zat. Maar, in de breedste zin van het woord, ben ik wél een ondernemer. Ik word onrustig als ik een lange tijd op dezelfde plek woon, dezelfde werkzaamheden doe, mijn kamer op een bepaalde manier is ingericht. Naar mate de tijd verstrijkt wordt de hang naar verandering groter en wordt ik onrustiger en onrustiger.

Ons Schots avontuur was een welkome afwisseling van het dagelijks leven in Nederland met het vaste stramien, met dezelfde vrienden, in hetzelfde huis. Het leven in Schotland is een verrijking geweest: wie ben ik, wat wil ik, wat wil ik niet... Maar ook de terugverhuizing naar Nederland was (achteraf bezien) weer fijn. Nieuw huis, nieuwe stad, nieuw werk, nieuwe buren.

Nu na ruim drie jaar gaat het roer weer om. Deze zomer! Met het gezin gaan we voor drie jaar in Londen wonen. Dat betekent dat we ons huis en stad (voorlopig) verlaten en onze spulletjes weer oppakken voor een ongetwijfeld mooi avontuur in een heerlijk land.

Bij terugkomst uit Schotland broeide ook al het idee om voor mijzelf te beginnen. Mijn eigen onderneming. Maar ik vond de stap te groot en vreesde dat door mijn driejarige afwezigheid op de arbeidsmarkt mijn zelfstandigheid niet goed zou doen. Dus na een het settelen begon ik aan een leuke en uitdagende baan als directiesecretaresse. Een baan dat veel van mij vroeg en regelmatig behoorlijk uit mijn comfortzone bracht. Met de nodige bloed, zweet en tranen zette ik door. En ik groeide. In de baan, maar ook in mijn zelfverzekerdheid.

Dus toen wij hadden besloten om de stap over het Kanaal te wagen, durfde ik ook hardop te zeggen: ik wil blijven werken, maar dan voor mijzelf! Als Virtual Assistant, waarbij ik vanaf huis andere ondernemers ondersteun in hun dagelijks management. Grote bijkomstigheid is dat ik dit dus ook vanuit Londen kan doen. Dus juni 2018 schreef ik mij in bij de Kamer van Koophandel en sinds die tijd is er een vuur en passie in mijn ondernemend hart ontwaakt. Baan in loondienst is inmiddels gestopt en sta ik sinds deze maand volledig op eigen benen! Wat is ondernemen toch leuk!!

Zondag op z'n best

 

Vroege vogel

Rentree

Een tijdje terug zat ik al mijn posts met bijbehorende foto's nog eens terug te lezen en realiseerde ik me dat de tijd snel gaat. Veel te snel. En dat het bijhouden van een eenvoudige blog zoals deze voor als een soort dagboek kan fungeren. Natuurlijk ietwat minder privé dan de dagboeken die ik vroeger volschreef. Maar het is leuk om terug te lezen hoe ik mijn avontuur in Schotland beleefde. Want dat dat land zo'n enorme indruk heeft achterlaten op ons en op mij in het bijzonder, is bijna onbeschrijfelijk. Ik mis die tijd enorm! Om ook het normale leven in Nederland niet te vergeten, blaas ik deze blog dus nieuw leven in!

Afgelopen twee jaar waren hectisch. Het wennen aan een nieuwe stad, het weer beginnen bij een werkgever en het opvoeden van twee tieners; het was niet altijd even eenvoudig. Dat mijn steun en toeverlaat nagenoeg altijd op reis was en bovendien het laatste jaar doordeweeks ergens anders woonde in verband met een studie, maakte het er niet makkelijker op.

Deze zomer sloten we deze periode af met een heerlijke vakantie in het prachtige en warme Kroatië. En begin ik met een schone lei aan mijn virtuele dagboek. En aan een studie aan de Modevakschool. Ook die draad pak ik weer op!

Geduld

Moedeloos word ik ervan.... al dagen probeer ik wat foto's te plaatsen, maar op een een of andere manier wil het maar niet lukken. Een tekst - zoals je ziet - lukt wel, maar zodra ik een foto vanaf mijn mobiel (of elk andere locatie met behulp van Blogger) wil uploaden, blijf ik hangen in de optie 'afbeelding invoegen'.

Behoorlijk frustrerend want ik weet niet wat ik anders doe dan afgelopen weken. Had ik eerst de hoop dat het probleem spontaan zou verdwijnen gedurende de nacht of na het opnieuw opstarten van de computer, inmiddels - na een week - weet ik wel beter. Diverse hulpsites bieden niet de oplossing die ik nodig heb.

De foto's van mijn nieuwe naaicreaties en wat herfstplaatjes moeten dus nog maar even wachten. Geduld is een schone zaak....

Happy times

Langzaam sluiten we de zomer af. Rare, hectische weken waren het... De moeiteloos verlopen verhuizing ging naadloos, maar te snel, over in het vertrek  van manlief naar zee. De meiden en ik maakten er het beste van. Een zalige zonnige zeilkamp in Friesland was voor de meiden, maar eigenlijk voor alledrie, een welkome afleiding!

Inmiddels hebben de meiden hun draai gevonden op hun scholen. De aanpassing naar het Nederlands schoolsysteem gaat verbazingwekkend snel en goed! Ook zijn ze weer begonnen met het hockeyen bij hun nieuwe teams en maken de wedstrijden nu een belangrijk deel uit van ons weekend.

En ik? Wat ga ik doen?

Die vraag stelde ik me al toen ik nog in Schotland woonde. Aangezien ik de draad in Nederland vrijwel alleen zou moeten oppakken, stond én staat mijn hoofd totaal nog niet naar het zoeken van werk.

Om toch iets voor mijzelf te hebben, ben ik begonnen met een naaicursus aan de modevakschool hier in de stad.  En in oktober begin ik met een langgekoesterde wens: schaatslessen!

Met de meiden en mij gaat het dus goed en kan ik écht zeggen dat we 'geland' zijn. Afgelopen weekend kwam mijn lieve Schotse vriendin Melanie op bezoek en konden we haar onze nieuwe plek laten zien.

En volgende week? Dan komt manlief weer thuis... happy times!!!

Hollandse luchten vanuit de achteruin