Met een man in huis die de kunst van het opruimen verstaat, ben ik al snel de minst georganiseerde van ons twee. Niet dat het tijdens zijn afwezigheid een enorm rommeltje thuis is, maar iets opgeruimder mag het wel zijn. Dat vind ik zelfs. Bij mij blijven de zaken soms iets te langer liggen: de strijk, de prulletjes op de trap of de administratie.
Vaak krijg ik dan ineens zo'n enorme opruimwoede en ben ik uren in de weer om alles weer op orde te krijgen. Om vervolgens met een goed gevoel me voor te nemen deze ordelijkheid bij te houden.
Zo ook vandaag.
Tot mijn grote schrik bleek ik nog een kookboek te hebben liggen die ik afgelopen zomer van iemand had geleend. Dit had ik natuurlijk, na het lezen hiervan, direct moeten terugbrengen. Is niet gebeurd en nu, maanden later, werd het toch wel eens tijd om het terug te brengen. Als goedmakertje deed ik er een zelfgemaakte tas bij. Een eenvoudig model, zonder voering en snel in elkaar gezet. Deze genante vertoning kon niet nog een dag langer duren.
Dat de tas van een stuk overgebleven pvc, dat diende voor
Annewieke's schooltas, is gemaakt is een prettige bijkomstigheid. Ruimt lekker op!!!
